Flirten vond ik altijd lastig. Mijn flirten zit namelijk van nature in dans, bewegingen en aanrakingen maar in een rolstoel wordt dat een stuk lastiger. Mijn lichaam kan niet vertellen wat ik voel zoals anderen dat kunnen. Als mijn lichaam mee had gewerkt, zou ik waarschijnlijk juist de vrouw zijn die schaamteloos in een net te kort rokje tegen je aan zou dansen. Ik zou draaien in je kruis, mijn hand over je borstkas laten glijden, me langzaam voorover buigen zodat je precies het uitzicht hebt waarvan ik wil dat je het ziet. Als ik je zou willen, zou je het direct weten. Maar omdat ik dat allemaal niet kan, moest ik anders leren flirten.
Mijn flirten zit nu in details. Met dingen die zo klein zijn dat ze pas opvallen wanneer je al een beetje naar me verlangt.
Het begint met woorden. Ik speel met dubbelzinnige opmerkingen, kleine zinnetjes die onschuldig klinken, maar zo geladen zijn dat je meteen weet dat ik meer wil dan ik hardop durf te zeggen. Complimentjes die net iets te persoonlijk zijn. Niet over kleding of uiterlijk, maar over hoe iemand klinkt, beweegt of over de manier waarop hij naar mij kijkt.
Mijn stem verandert dan ook. Ik krijg dan een warme, verleidelijke klank die onmiddellijk verraadt wat ik eigenlijk bedoel. Het is een hint die je alleen hoort als je echt oplet. Ik praat alsof mijn zinnen een aanraking zijn. Alles wat ik niet kan doen met mijn handen, doe ik nu met toon en timing. Maar de echte spanning zit in de manier waarop ik kijk.
Oogcontact is voor mij bijna als aanraken. Ik kan iemand aankijken op een manier die alles zegt wat mijn lichaam niet kan. Als ik flirt, blijf ik net te lang hangen, precies zodat je voelt dat ik meer zou willen. Wanneer ik met mijn blik langs je lichaam glij voelt dat voor mij als iets wat ik anders met mijn handen gedaan zou hebben. Heel even langs zijn hals, zijn borst, zijn heupen… en dan weer opkijken, met die twinkeling die zegt dat ik weet dat je het gemerkt hebt. Ik voel zonder je aan te raken.
En als ik dan mijn lip zacht bijt, of er met mijn tong langs ga... Zo'n klein onschuldige gebaar dat allesbehalve onschuldig is. Het verraadt alles wat mijn lichaam voelt en wilt.
En dan is er mijn energie. Misschien wel het grootste deel van mijn flirt, zelfs zonder beweging. Het zit in mijn attitude. Een zelfverzekerdheid die niet schreeuwt, maar onderhuids gloeit. Mijn houding, de manier waarop ik kijk, hoe ik luister, hoe ik mijn hoofd een beetje kantel… alles ademt een soort zachte vastberadenheid. Het is mijn energie zegt: ik weet wat ik wil. Niet luid, maar onmiskenbaar.
Er zit een openheid in mij die nieuwsgierig maakt en tegelijk een tikje ondeugend is. Je voelt dat ik niet van dat halfslachtige gedoe ben. Als ik je aandacht wil, merk je dat. Als ik speel, speel ik bewust. En als ik flirt, dan is het een samenspel van warmte, lef en charme die ik niet hoef te verbergen. Zelfverzekerd hoeft voor mij geen groot gebaar te zijn. Het is de manier waarop ik mijn blik niet wegtrek, maar juist vasthoud. De manier waarop ik je uitnodig zonder mijn hand ooit naar je uit te steken. Met het vertrouwen dat wie mij echt ziet, precies begrijpt wat ik bedoel nog voordat ik het gezegd heb.
Flirten is voor mij een uitwisseling van energie, aandacht en verlangen. Iets dat begint in woorden en blikken, dat leeft in stilte en spanning, en dat precies die vonk laat voelen die je alleen merkt als je echt interesse hebt. Misschien flirt ik anders dan de meesten, maar voor ons maakt het het alleen maar intenser, intiemer en onweerstaanbaar. Want wanneer Jesse mijn energie, mijn blik en mijn stem opvangt, voelt hij meteen wat ik wil, nog voordat ik het zelf hardop durf te zeggen.
En soms, als we elkaar zo aankijken, voel ik het hele spel van verleiding en verlangen in één adem. Alles draait om dat ene moment waarin ik hem kan laten voelen wat ik wil, zonder een woord te zeggen. Mijn blik zegt meer dan duizend aanrakingen ooit zouden kunnen, en het weten dat wat ik verlang wordt begrepen en beantwoord, is heerlijk. Het voelt alsof we een geheime taal spreken die alleen wij delen. Een spel dat zich soms ook buiten de deur afspeelt, waar we elkaar subtiel opgeilen, net genoeg om het spannend te houden zonder dat iemand het merkt.
Reactie plaatsen
Reacties